vrijdag 12 juni 2015

3 jaar Dubai, trots, nog trotser en een heleboel meer….

Zo…, da’s effe geleden en dusssssss hebben we heel wat te melden Glimlach

Om te beginnen feliciteren we deze keer liefts 2! gezinnen met de geboorte van een kleine. Bart, Judith, Meis en Jip gefeliciteerd met de geboorte van dochter/kleine zus Keet en Harold en Dorien met de geboorte van zoon Guus!!

image

De laatste blog dateert van 24 februari 2015 en dus zijn we inmiddels zo’n 3.5 maand verder waarin een heleboel is gebeurd en dat gaan we proberen in 1 blog te proppen.

P1070606 (Medium)

Zo vertrokken wij op 17 maart naar Australie middels een vliegreis die ons van Dubai naar Melbourne bracht en waar we verbleven in het schattige plaatsje St.Kilda (iets ten zuiden van Melbourne), en tevens finishplaats van de IronMan en heerlijk aan de boulevard gelegen.

Hier brachtten wij de eerste 5 dagen door en met name de eerste paar dagen werd er stevig gewandeld door het prachtige Melbourne.

Melbourne & St. Kilda (5) (Medium)Melbourne & St. Kilda (7) (Medium)Melbourne & St. Kilda (9) (Medium)Melbourne & St. Kilda (10) (Medium)Melbourne & St. Kilda (12) (Medium)Melbourne & St. Kilda (15) (Medium)

De laatste 2 dagen voor de race ging Cin alleen op stap en verbleef ik met name in en rondom het hotel om rust te pakken en om te wennen aan het tijdsverschil met Dubai. Op donderdagavond hadden we nog een bijeenkomst waarin de ins- en outs van de race werden verteld en de dag voorafgaand aan de race werd de fiets alvast gestald en kon er “proef” gezwommen worden…

DSC_0268 (Medium)DSC_0274 (Medium)P1070670 (Medium)P1070698 (Medium)

en op zondag 22 Maart was daar dan eindelijk de race. Na duizenden kilometers fietsen, honderden kilometers lopen en tientallen kilometers zwemmen werd het RACEDAY!! en ik moet bekennen, de dagvoorafgaand was niet best Glimlach, nerveus en nog steeds last hebbend van de jetlag lag ik om 6 uur ‘s middags al in mijn mandje om toch maar vooral rust te pakken.

Na het zien van onderstaand filmpje kon het echter NOOIT meer misgaan



Om 2 uur ‘s nachts ging het wekkertje en ging ik met de bus (Melbourne is 1 van de 2 IronMans ter wereld waar start en finish niet op dezelfde lokatie zijn) richting het 42 km zuidelijker gelegen Frankston om vanaf daar te starten met het zwemmen (3.8 KM), gevolgd door een 180 KM lange fietstocht over en door vlak (NOT!!!) landschap.

Swim_1 (Medium)Bike (Medium)Bike_1 (Medium)

Het zwemmen verliep zeer voorspoedig (1 uur 19 min.) en ook het fietsen was met op de kop af  6 uur precies zoals gepland maar toen kwam de marathon.

Run (Medium)Run_1 (Medium)Run_3 (Medium)

De eerste 20 kilometer gingen geweldig maar na zo’n 10 uur sporten was het  lichaam er wel klaar mee en kwam “de man met de hamer” even langs. Tussen kilometer 20 en 35 ging het licht volledig uit en toen kwam het besef dat mijn eindtijd (die ik niemand had verteld maar die ik uiteraard wel degelijk in gedachten had) in gevaar kwam en dus werd er 7.2 kilometer  alles maar dan ook echt alles uit het lichaam geperst om uiteindelijk sub 12 uur te  finishen en daar ben ik ongelofelijk trots op.
P1070726 (Medium)P1070724 (Medium)
eens te meer het bewijs dat je veel meer kan dan je zelf voor mogelijk acht!!

Vorige week ontving ik onderstaande email met de ranking op dit moment

image
Op dit moment dus 14e van Nederland Glimlach

De volgende ochtend wakker worden was misschien nog wel het allerlekkerste met het besef dat wederom het doel bereikt was. Op het gemakkie werden de spulletjes ingepakt, ging de fiets terug in de verpakking en werd de camper gestart en gingen we onderweg naar National Park “The Grampians” zo’n 150 km ten westen van Melbourne.

The Grampians (2) (Medium)The Grampians (1) (Medium)The Grampians (4) (Medium)The Grampians (8) (Medium)The Grampians (11) (Medium)The Grampians (12) (Medium)

Hier werd wederom veel gewandeld, zagen wij onze eerste kangaroe (letterlijk een meter voor de camper), werd er in de ochtend even geskyped met Ed in Nederland en bezochten we een aboriginal house.

De dagen daarna werd er via wat tussenstops koers gezet richting “The Great Ocean Road”, werd er genoten van wat alcohol (na maandenlang zonder!) en genoten we van de prachtige natuur.

Great Ocean Road (5) (Medium)Great Ocean Road (2) (Medium)Great Ocean Road (3) (Medium)Tower Hill Reserve (1) (Medium)Tower Hill Reserve (2) (Medium)Great Ocean Road (1) (Medium)

Daarna namen we de ferry en staken we over naar het schiereiland “Philip Island” waar we 2 nachten verbleven en waar we verschrikkelijk slecht weer hadden. Hier zagen we o.a. een aantal koala’s en bezochten we de thuiskomst van de blauwe pinguin (de kleinste in hun soort), iets wat we eerder in Nieuw Zeeland ook al gedaan hadden en wat echt geweldig is (helaas mogen daar geen foto’s of video’s van gemaakt worden)

DSC_0741 (Medium)Philip Island (2) (Medium)
Vervolgens zakten we af naar het zuiden om het indrukwekkende Wilsons Promontory National Park te bezoeken waar uiteraard weer veel werd gewandeld en dus veel werd gezien.

Wilsons Promontory NP (1) (Medium)Wilsons Promontory NP (2) (Medium)Wilsons Promontory NP (3) (Medium)Wilsons Promontory NP (4) (Medium)

Hierna gingen we oostwaarts naar het “merenrijke”Lakes Entrance waar we ‘s avonds in de lokale kroeg genoten van de almaar toenemende “cricket beleving” van de Australiers. In Nederland een sport die slechts door een enkeling beoefend wordt, maar het WK Cricket (in 2015 gehouden in Australie/Nieuw-Zeeland) is het op 2-na best bekeken sportevenement ter wereld en dat komt natuurlijk voornamelijk door het feit dat het in India de grootste sport is.

Om het verhaal maar meteen af te maken, Australie werd dus ook echt wereldkampioen door in de finale het andere gastland Nieuw-Zeeland kansloos te laten…en daar hadden wij de volgende dag ietwat last van…

Lakes Entrance (1) (Medium)Lakes Entrance (2) (Medium)Lakes Entrance (3) (Medium)

Wij deden het lekker rustig aan hier en genoten van een lange boottocht en de volgende ochtend stuurden we de camper naar het aan de oostkust gelegen Pambula Beach waar de kangaroes letterlijk van je tafeltje (we waren aan het BBQ-en) kwamen eten.

Pambula Beach (2) (Medium)Pambula Beach (3) (Medium)

Vervolgens ging de reis naar de hoofdstad van Australie, Canberra, waar we een prachtig uitzicht hadden vanaf een heuvel boven de stad en waar met name het “War museum” een diepe indruk op ons achterliet. Dit jaar (toevallig) was het op 25 april (ANZAC Day) precies 100 jaar geleden dat de Australiers zich voor het eerst met een wereldoorlog (de eerste!) bemoeiden en aangezien men daar bij aankomst (Gallipoli – Turkije)  meteen grote verliezen leed, werd dit op een zeer indrukwekkende manier herdacht.

Canberra (1) (Medium)Canberra (2) (Medium)Canberra (3) (Medium)Canberra (4) (Medium)

Vanaf de hoofdstad (waar we 2 dagen verbleven en waar we ook nog het ietwat zuidelijker gelegen Namadgi Nat.Park bezochten, maar waar de geplande wandeltocht wat korter duurde dan verwacht Glimlach)

Namadgi NP (1) (Medium)Namadgi NP (3) (Medium)Namadgi NP (2) (Medium)

ging de reis naar het Noorden om via een tussenstop in  de buurt van de Blue Mountains

Blue Mountains (1) (Medium)Blue Mountains (3) (Medium)Blue Mountains (4) (Medium)

het magnifiek mooie Sydney te bereiken. Voorafgaand aan de reis kregen we van verschillende mensen ook heel verschillende ervaringen door over Melbourne en Sydney maar beide steden en met name de laatste heeft onze verwachtingen ruimschoots overtroffen, wat een GEWELDIGE stad is dat Sydney. Overal water, bootjes, mensen die buiten aan het sporten zijn, de meest mooie stranden, cultuur, kroegen (die al bestaan sinds 1800, helemaal GOUD!) en dus veel te veel pica’s gemaakt om in deze blog te proppen maar we doen weer een poging…

Sydney (1) (Medium)Sydney (3) (Medium)Sydney (4) (Medium)Sydney (5) (Medium)Sydney (6) (Medium)Sydney (7) (Medium)Sydney (8) (Medium)Sydney (9) (Medium)Sydney (10) (Medium)Sydney (11) (Medium)Sydney (12) (Medium)Sydney (13) (Medium)

Verblijvend in een Youth Hostel gelegen in de oudste wijk van Sydney met vanaf het dakterras uitzicht hebbend over “The Rocks”, het Sydney Opera House en de Sydney Harbor Bridge en met heerlijke lange wandeltochten ( een dikke 70 km) door zo’n beetje alle wijken en gebieden in en rondom Sydney echt een droomeinde van de vakantie.

En toen gingen we weer naar “huis”, in dit geval Dubai waar na een dag of 2 Elly en Eddy werden opgehaald van de luchthaven en waar vervolgens een dag of 10 behoorlijk werd “genoten” van het leven Glimlach met het betere brunch en drink”werk” waarbij een zelfs voor ons nog onbekende heerlijke Ierse kroeg werd bezocht en waarin 2 gruwelijk dronken mensen elkaar het JA-woord gaven…….

In de 10 dagen werden er nauwelijks foto’s genomen en vonden onze bezoekers met name de rust prima. Zo werden er verschillende boeken gelezen, werd er iedere dag wel even gezwommen, werden er wat filmpjes bekeken en werd er met name gerust, veel gerust …Glimlach

IMG-20150421-00816

In Mei stuurden we nog een mooi boeketje naar “trumele”waar Oma de Leeuw haar 97!!! ste verjaardag mocht vieren Feestende emoticon
WP_20150508_15_11_41_Pro

waren Toon en Elly 40! jaar getrouwd en werden beiden onder valse voorwendselen naar Maasbommel gelokt alwaar een complete feestcommissie inclusief muziek klaar stonden voor een prachtavond en waar wij middels “Skype” nog even acte de presence gaven. Feestende emoticon

Eind Mei (om precies te zijn 30 Mei) waren wij zelf 3 jaar getrouwd en dat werd gevierd in het nabijgelegen Babs Al Shams hotel. Even daarvoor had ik voor het eerst in mijn leven een eigen telefoon aangeschaft (en dat had weer te maken met iets wat later in deze blog zal worden vermeld) en dus werden er zowaar wat “selfies”(we zijn niet zo van de “selfies”) genomen.

20150529_18091420150529_17222620150529_20200620150529_172343

Prima lokatie, heerlijk eten, een upgrade van de kamer en een pracht van een zwembad maakte dit hotel tot een top belevenis en wederom een aanradertje voor een hernieuwd bezoekje.

Dubai zelf was de laatste maanden ook in Nederland nog een paar maal in het nieuws. Zo kan je hier sinds kort van de hoogste woontoren ter wereld naar beneden springen…


gaat men verder met het aanleggen van meer fietspaden om het sporten hier te bevorderen

image


en werden er gisteren weer eens wat spectaculaire berichten de wereld in gestrooid wat er allemaal voor het jaar 2020 gerealiseerd moet gaan worden. Met oa een aantal themaparken en ‘s werelds grootste met de hand aangelegde meer in het midden van Dubai… (eerst maar weer eens zien wat er van terecht komt)

image

Op het werk is het zo’n beetje over. 3 weken geleden kregen we de definitieve bevestiging dat het bedrijf er in Abu Dhabi aan het einde van het jaar mee stopt (en dan kan ik eindelijk eens gaan vertellen wat we nou eigenlijk deden). Hopelijk redden we het tot het einde van dit jaar want het zou me niet verbazen als het al eerder ophoudt. Bij Cin daarentegen groeien de bomen de hemel in. Is het tweede warehouse inmiddels officieel geopend en wordt er deze maand nog een beslissing genomen over het bouwen van een derde! magazijn.

Afgelopen week bracht ik zelf nog een verrassingsbezoek om met eigen ogen te kunnen zien en voelen hoe Inge het er vanaf bracht in Frankrijk tijdens het Alpe d’HuZes evenement. Op woensdagochtend vloog ik via Abu Dhabi naar het Zwitsere Geneve waar ik ‘s middags een heerlijk uurtje kon hardlopen en waar ik (opnieuw) een upgrade auto kreeg toebedeeld. Daar waar ik een kleine Mercedes (omdat er GPS in zit) besteld had mocht ik een aantal dagen rondrijden in een Range Rover.

20150603_15501320150603_190358

Op donderdagochtend rond de klok van 4 was ik alweer “hyper” en dus werd de auto gestart en ging de reis via het prachtige Annecy en Grenoble naar Oz-en-Oisans Station waar ik had afgesproken met mn zussie. Oz-en-Oisans station omdat vanuit daar een lift naar Alpe d’huez gaat waar Robert, zus en Inge verbleven en waar je uiteraard niet met de auto naar toe kon aangezien de berg voor het verkeer was afgesloten. Tevens was Oz-en-Oisans station de plek waar Inge “officieel”naartoe moest aangezien deelnemers onder de 16 niet mogen afdalen en dus via een lift en een busverbinding (duurt anderhalf uur!) weer naar de start worden gebracht.

20150604_080721_00120150604_07484620150604_072527_00120150604_090051

De afspraak was echter dat ik er tussen 10 en half 11 zou zijn maar ik was er al om kwart over 7 in de ochtend en dus reed ik een beetje rond, zag ik de bussen waar Inge dus mee werd vervoerd(waarschijnlijk is ze me op dat moment al voorbij gelopen) en bezocht ik de start onderaan de Alpe d’Huez om alvast wat sfeer te proeven.




Na een klein ontbijtje rond de klok van 10 weer terug naar Oz-en-Oisans en toen samen met zus met de lift naar Alpe d’Huez waar we NET te laat waren om Inge te zien finishen voor haar tweede klim. En toen kwam dus de verrassing, na anderhalf jaar!

20150604_15355320150604_105701

Inge nam deel als lid van een grote groep genaamd Big Challenge met (als ik het goed heb) 146 deelnemers. Deze groep had een eigen plekkie precies bij het appartement waar we verbleven en waar alle deelnemers na iedere beklimming even bij konden komen van de inspanning, even gemasseerd konden worden, even lekker wat konden eten en drinken en wanneer weer fit geacht kon er weer gestart worden. Inge was (verplicht) in het gezelschap van een begeleidster maar die had een klein probleempje want die kon Inge niet bijhouden en dus werd aan mij (totaal onverwacht) de vraag gesteld of ik Inge wilde begeleiden en zo geschiedde. De hardloopspullen werden uit de tas gehaald en op de fiets van Inge (die zelf per motor naar beneden werd gebracht) werd de afdaling van de Alpe d’Huez gedaan en zo werd deze dag nog mooier en indrukwekkender als vantevoren gedacht.

Inge_interview

Samen met Inge (die als doel had om 3x de berg te beklimmen) werd voor de derde keer de berg beklommen en dat was ongelofelijk GAAF en maakte me onbeschrijfelijk TROTS.




Inge (die inmiddels een bekende Nederlander lijkt te zijn geworden met krantenartikeltjes in De Telegraaf, het Brabants Dagblad en die op de dag zelf zelfs door Giel (radio 3FM) geinterviewd werd (terug te beluisteren hieronder)

IMG-20150603-WA0000

werd door zo’n beetje 80% van de toeschouwers herkend en daardoor werden we als het ware naar boven gezogen….

Toen ze daarna besloot om ook nog eens voor de 4e keer te gaan klimmen EN op het gemakkie de top te behalen en zelfs het binnengehaalde bedrag namens Big Challenge als draagster over de finish mocht brengen werd het mij allemaal net effe teveel en hield ik het niet meer droog.

Inge_Trots
In 1 woord: TOP! en een zeldzaam mooie dag voor een zeldzaam mooi doel!

Alle fimpjes van Inge zijn terug te zien via:

De volgende dag reden we nog een beetje rond, bekeken we de plek waar zwager Robert en Inge eerder die week naartoe waren gefietst en aten we met de groep waar Inge al die tijd mee getraind had om op zaterdagochtend weer afscheid van mekaar te moeten nemen. Via het mooie Geneve kwam ik op zondagochtend weer aan in Abu Dhabi waar we meteen door konden voor een dagje werk Glimlach

20150606_15204520150606_150426

Inmiddels hebben wij er hier weer een kleine “sloper” bij. Gevonden op straat en “letterlijk” vastgeplakt met teer die in zijn pootjes was gebrand…

received_1010639132280253[1]
Inmiddels ( we zijn zo’n 2 weken verder) zit er weer leven in en nu is het de vraag wat onze “Frits” ervan gaat vinden.

Tot slot willen wij alvast wat mensen feliciteren met hun verjaardagen. Dit keer een lang rijtje (aangezien de volgende blog weer een tijdje gaat duren, volgende week begint hier de Ramadan en dan valt er weinig te beleven). Dusss, alvast de felicitaties aan het adres van Appie, Christel, Noor (Martijn en Markell), Bo (Robert en Linda), Ed, Miriam, Ome Ab en als allerallerlaatste nog een leuk bericht want EIND AUGUSTUS KOMEN WE NAAR NEDERLAND!!!

De vluchten zijn gisteren geboekt dus zet ze maar koud!!Emoticon die tong uitsteekt

Groeten vanuit het heerlijke Dubai
Jan & Cin